Chwila zwątpienia.

Ehh nie sądziłam, że tak ciężko zostać Au Pair. Wbrew pozorom.
Aktualnie nawet nie mam już ochoty na cały ten wyjazd. W ostatnim czasie pojawiło mi się na profilu kilka rodzin (w tym jedna, która naprawdę bardzo mi się spodobała), ale z żadną z nich nic nie wyszło, bo .... a zresztą. Naprawdę. To jest ten moment, w którym ogarnęły mnie wątpiwości: jaki to ma sens, skoro tak długo nie mogę znaleźć fajnej rodziny. W ogóle znaleźć rodziny dla mnie. Ja nie wiem. Naprawdę. Na ten moment, to gdybym miała jakiś pomysł na siebie, to w ogóle zrezygnowałabym chyba z tych Stanów, pomimo tego, jak bardzo mi na tym zależy. Zaczęłam się po prostu zastanawiać czy nie prościej byłoby mi na przykład wyjechać do Anglii. Też fajnie, ale Ameryka.... która z nas o tym nie marzy? -.-

Tak więc po rezygnacji kolejnej rodzinki mam ochotę po prostu się poddać i zrezygnować. Dużo czasu poświęciłam na załatwienie tego wszystkiego, sporo nerwów, a teraz po prostu mam ochotę odpuścić. Wiem, że nie powinnam, że nie warto, ale .... nastał ten moment kryzysu.

Nie wiem. Nie wiem co zrobię jak mi się nie uda, a coraz częściej dopuszczam myśl, że tak może być. Może faktycznie inny kraj to nie jest zły pomysł? Trudno. Najwyżej. Nie wszystkie marzenia uda nam się zrealizować.

Ja w każdym razie wyjazd planuję na sierpień, a nie zanosi się na to, żeby mi się udało, więc... dla własnego porządku i spokoju psychicznego chyba przestanę o tym tyle myśleć i skupię się na innych, codziennych czynnościach. Wątpię, że mi to coś da, ale nie mam pomysłu na nic innego.

Ehhh ... no to sobie pomarudziłam xd Jak nigdy :>
No ale cóż. Czasem trzeba. Szkoda tylko, że w takiej kwestii. Poczekam jeszcze trochę, a potem będzie trzeba pomyśleć o planie B, którego jak to ja standardowo jeszcze nie mam :)